نفس

تا كه بوديم نبوديم كسي

كشت ما را غم بي هم نفسي

تا كه رفتيم همه يار شدند

خفته ايم و همه بيدار شدند

قدر ايينه بدانيم چو هست

نه در ان وقت كه اقبال شكست