پیله ی نا امیدی

قلب دختر از عشق بود

پاهایش از استواری و دست هایش از دعا

اما شیطان از عشق و استواری و دعا متنفر بود

پس کیسه ی شرارتش را گشود و

 محکم ترین ریسمانش را به در کشید

ریسمان نا امیدی را دور زندگی دختر پیچید، دور قلب

و استواری و دعاهایش نا امیدی پیله ای شد

 و دختر ، کرم کوچک ناتوانی

خدا فرشته های امید را فرستاد تا کلاف نا امیدی را باز کنند

اما دختر به فرشته ها کمک نمی کرد

دختر پیله ی گره در گره اش را چسبیده بود و می گفت

نه باز نمی شود، هیچ وقت باز نمی شود

شیطان می خندید ودور کلاف نا امیدی می چرخید

شیطان بود که می گفت: نه باز نمی شود،

 هیچ وقت باز نمی شود

خدا پروانه ای را فرستاد تا پیامی را به دختر برساند

پروانه بر شاخه های رنجور دختر نشست و دختر به یاد آورد

که این پروانه نیز زمانی کرم کوچکی بود گرفتار در پیله ای

اما اگر کرمی می تواند از پیله اش به در آید ، پس انسان نیز می تواند

خدا گفت : نخستین گره را تو باز کن تا فرشته ها گره های دیگر را

دختر نخستین گره را باز کرد

و دیری نگذشت که دیگر نه گره ای بود

 و نه پیله ای و نه کلافی

هنگامی که دختر از پیله ی نا امیدی به در آمد

شیطان مدت ها بود که گریخته بود