من که تسبیح نبودم تو مرا چرخاندی

مشت بر مهره تنهایی من پـیچـاندی

مهر دستان تو دنبال دعایی می گشت

بـارها دور زدی ذهن مرا گرداندی

ذکرها گـفتی و بر گفته خود خـندیدی

از همین نـغمه تاریک مرا تـرساندی

بر لبت نام خدا بود خدا شاهد ماست

بر لبت نام خدا بود و مرا رقـصاندی

دست ویرانـگر تو عادت چرخیدن داشت

عادتت را به غلط چرخه ایمان خواندی

قلب صد پاره ي من مهره ي صد دانه نبود

تو ولی گشتی و این گمشده را لرزاندی

جمع کن رشته ي ایمان دلم پـاره شده ست

من که تسبیـح نبودم تو چرا چرخاندی